جوابی برای چرا هایم

بسم الله الرحمن الرحیم   

 

زندگی همچو دریای خروشانیست

و من تنها در قایق خود

و میان امواج خروشان این دریا

بدون پارو وبا بادبان های شکسته

همچنان به پیش میروم

و مدام از خود می پرسم

برای آفریدن من دلیل خدا چیست؟

و خود پاسخ را میدانم !

ولی سودی ندارد

چون " انسانم "

و انسان هر گز ندانسته است  چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟  

 

و ترسم زمانی اوج میگیرد که

چشمانم آسمان را می بینند

آن زمان که می بینم

پرندگان وحشی زمان

چشمانشان را به تن زخم خورده من دوخته اند

و در چشمان آنها من لاشه ای بیش نیستم

آری شب فرا می رسد

آن زمان است که تازه کابوس ها شروع می شوند

و در خواب آینده را برای من باز گو میکنند

همان لحظه که میبینم تنها دارایی خود را

که قایقی شکسته بیش نیست

به لطف خشم همان خدایی که

شب و روز از ایشان درخواست کمک کرده ام

از دست میدهم

و همان لحظه که میبینم تن سرد و بی جان خود را میان امواج آرام و درخشنده

همان دریایی که

کودکی و جوانی خود را به تک تک قطراتش تقدیم کرده ام

آری آن زمان است که آرزو میکنم

کاش کنارم باشی

نگاهت را به چشمان منتظرم خیره کنی

چرا که تنها آن زمان است که می توانم

برای چرا هایم جوابی پیدا کنم

و تنها آن زمان است که می توانم احساس واقعیت را درک کنم

و تنها آن زمان است که می توانم پایان داستان زندگی را بدانم

و کاش آن لحظه تنها با یک قطره اشک یا تنها یک تبسم تو پایان یابد